Νότια Ρόδος – Προϊστορική Περίοδος

Η ιστορία αρχίζει από την εποχή όπου ο μύθος μπερδεύεται με τη πραγματικότητα. Όταν οι θεοί μοίραζαν τον κόσμο, ο Ήλιος έλειπε στο καθημερινό του ταξίδι. Τότε – όπως ψάλλει ο Πίνδαρος – ο Δίας έδωσε όρκο, πως άμα φανεί η νέα χώρα από τα βάθη του πόντου, θα είναι κλήρος του Ήλιου. Ξεπρόβαλε τότε από την άλμη της θάλασσας το όμορφο νησί, απλώνοντας τα στέρνα του στους ζωοδότες ανέμους και στη διαυγέστερη ατμόσφαιρα της υφηλίου και το ‘δωσαν στο θεό που στέλνει τις ακτίνες του στο κόσμο οδηγώντας τα φτερωτά άλογα. Ο μύθος είναι χαριτωμένος σαν φαντασία του λαού, αλλά και τα θαλάσσια απολιθώματα στα βουνά, μαρτυρούν τη διαμόρφωση των πετρωμάτων τους σε πανάρχαιους βυθούς.
Πρώτοι κάτοικοι θεωρούνται οι Τελχίνες που ήταν στη καταγωγή Κάρες και Φοίνικες, απ’ όπου το νησί ονομάστηκε και Τελχινίς. Μια παράξενη φυλή προικισμένη με μαγικές ικανότητες. Κατασκεύασαν την «άρπα», το τρομερό δρεπανοτό ξίφος του Κρόνου και την τρίαινα του Ποσειδώνα. Μπορούσαν δε, να προκαλούν βροχή όποτε αυτοί ήθελαν. Στο ναό της Λινδίας Αθηνάς σύμφωνα με το «χρονικό της Λίνδου», υπήρχε ένα αφιέρωμα από τους Τελχίνες «κουρσός» που κανένας δεν ήξερε από τι ήταν καμωμένος. Ακολούθησαν Μινωίτες από την Μινωική Κρήτη, μετά από τη καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Αργότερα έφθασαν οι Ηλιάδες, γιοι του Ήλιου απ’ όπου το νησί ονομάστηκε και Ηλιούσα, και της νύμφης Ρόδου απ’ όπου το νησί πήρε το σημερινό του όνομα. Οι Ηλιάδες λέγεται ότι ήταν αστρολόγοι.